فرازهایی از وصیتنامه شهید سید علی برمو
...میدانم که رسیدن به درجه شهادت و لقاء خداوند مختص افراد صالح و متقی است و گناهکاران را در این مقام و جایگاه راهی نیست و لکن در اینجا توبه و ندامت خود را با کمال سرافکندگی و خجالت به پیشگاه حضرت باری تعالی و رحمت نا منتهی او میبرم و امیدوارم به حق محمد و آل محمد خداوند بر حقیر ترحم نماید و از گناهان و تقصیراتم در گذرد و ما را به شفاعت پیامبر و ائمه اطهار ع نائل فرماید...
آگاه باشید جایی که اخلاص نباشد اختلاف است و جایی که اختلاف باشد خودپرستی و هوی و هوس و شیطان وجود دارد ... در جمیع حالات به یاد خدا باشید ذکر خداوند به هر شکلی همیشه بر لبتان و بر قلبتان باشد ...ذکر صلوات را زیاد بگوئید و بیمه کننده و سلامت روح است . در پاک کردن نفس خود جدیت به خرج دهید که وقت تنگ است و بانگ چاووش هر لحظه به گوش می رسد . همیشه با وضو باشید و نماز را به وقت بخوانید . هیچگاه دروغ نگوئید ولو به شوخی ... همیشه متواضع باشید و با مخلوقین خدا تندی نکنید و زودتر به همه سلام کنید و خود را از همه کوچکتر بدانید و از تکبر و غرور خودداری کنید که ابطال گر اعمالتان خواهد شد و غرور از اعمال شیاطین است...
